Sus Dilim!

sus dilim!

kanatma dudağı daha fazla, yaralanma.. kayıplar töreninden geçiyoruz.. alkışsız yürüyüşler ayağımızda.. şiir uzun yola çıktı, sevilen kırgın ve sessiz.. bitirdim diyor, bizde nelerin başladığını bilmeden.. sus dilim, herkes susarken konuşmak acıtıyor değerleri!

işte bir şarkı daha yanaştı gözyaşına.. bir gece daha yalnız ve uykusuz.. bir ayrılık daha kapıda, eli kolu dolu, güler yüzlü, duygusuz.. bir tek vedalar seviyor bizi, çok seviyor hem de, terk etmiyor.. onlarla yaşamaya alıştığımız için belki de.. bak işte, bir kadeh daha boşalıyor, devriliyor şişeler, anason kokulu ve zil zurna umutsuz..

ah dilim!

ben sana seviyorum deme demiştim..

gidelim ne olur, kalmayı beceremiyoruz işte.. nedendir bu ısrar ve inat.. kalk gidelim, biz gitmeyi biliyoruz, çok güzel biliyoruz, en güzel biliyoruz.. yürü gidelim, kalınca dağlanıyoruz, üstümüze yapışıyor bize ait olmayan suskunluklar.. duyuyor musun dilim, davran gidelim.. kalmayı istesek de, tek taraflı istekler doyurmuyor yüreği.. hadi diyorum sana, gidelim.. topla ucunda biriken sevgileri, yalnızlığı, sarılmaları.. neyi bekliyorsun, herkes kal diyemeyecek kadar meşgul, acelesi var öpüşmelerin.. seven affeder, diyorsun, demek ki sevilmemişiz.. yürüsene dilim..

of dilim!

nereye gideceğiz?

elde avuçta kalan sevgiyi şiirlere ayırdım.. hüznüm uyandırdı bu sabah, alnımdan öptü.. demli bir yalnızlıkla karşıladım günü.. telefonuma baktım, ne mesaj ne de cevapsız arama.. süs eşyası olarak büfeye kaldırdım.. geceyi benimle geçiren bir şarkının dudaklarına asıldım, kanattım.. içimde incinmiş bir çocuk, boş gözlerle bakıyor etrafına.. hatasını kabullenen bir yürek daha kaç zaman yaşayabilir sessizlik içinde? .. ve hatalar insanlara mahsusken, çocuklar neden cezalandırılır sadece sevgi bekleyen yüreklerin gözünde? ...

aman dilim!

bir daha hiç konuşmasan diyorum..

şehir suskun ve mavi.. sokakların telaşı insanların yüzüne vurmuş.. ne çok insan var, ne çok yalnızlık, ne çok yetişmeme korkusu, ne çok acı.. hiçbir şeye inanmıyoruz artık.. inançları zedelenen ne çok insan var.. en ufak bir hatada, silip atıyoruz değer verdiklerimizi.. paylaşılan onca zaman ve sevgi bile görünmez oluyor.. sevgi, artık tek başına birleştiremiyor ayrılan elleri.. şehir.. suskun ve mavi.. her şeye rağmen sevgiden korkma diyor.. şehirler acımızı hisseder gibi kollamaya çalışıyor..

ay dilim!

acıyor..


Pelin Onay