Pazartesi, Ocak 23, 2012

Buika - no habra nadie en el mundo


yalnız zeytin ağaçları arasında sevdiğini bekleyen bir şarkı...
kimse olmayacak dünyada

bıraktığın acıları silecek

bunca aşktan sonra

böylesine bir acıyı bana nasıl tattırdığını

anlayamıyorum


sular serbest kaldıklarından beri
kaynaklarının dışında özgürce akarlar

yaseminler ağlamış

ve anlamıyorum neden senin de ağladığını kızım

neden gözlerin ıssız kalmış.

güzel bir öğleden sonra, zeytin ağaçları altındayken hiç kimse,

hiç kimse seni nasıl sevdiğimi görmedi, nasıl sevdiğimi seni

ve şimdi zeytin ağaçları uyuyorlar, ama ben uyuyamiyorum.
dünyada kimse yok ki derdime derman olsun

senin gururun sayesinde açılan yarama

şimdi beni nasıl incittiğini anlayamiyorum

o kadar aşkı bana tattırdıktan sonra
dönüşünden sonra sana tüm şiirleri okumayı düşündüm,

aşk hakkında ve acı çekmek hakkında olanları,

bana geri döndüğünde kızım, seni öpücüklerimle kaplayacağım

ve uçacağız yukarılara, bulutların yavaşça estiği yukarılara

dudaklarım vucudunda yavaşça akıp gidecek, o kadar yavaş ki zaman anlamak için duracak
hiç bir şey ama hiç bir kimse derdime derman olamaz

onurun öyle bir yara açtı ki bende

beni o kadar büyük bir aşkla sevdikten sonra

nasıl yaralayabilir bir insan bir insani böylesine?

2 yorum:

  1. Zeytin ağaçlarını özletiyor, yaz gelsin artık.

    YanıtlaSil
  2. Bu şarkı ile özlenen zeytin ağaçlarıyla sınırlı kalsaydı keşke:) Teşekkürler Cyrano hoşgeldiniz

    YanıtlaSil